Το ζήτημα της γραφής είναι θεμελιώδες μέσα στο λεγόμενο ομηρικό ζήτημα. Τα τελευταία χρόνια έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις η θεωρία του Αμερικανού καθηγητή B.P. Powell ότι το ελληνικό αλφάβητο επινοήθηκε ειδικά προκειμένου να καταγραφούν τα ομηρικά έπη• και μάλιστα καθ’ υπαγόρευση του ίδιου του ποιητή. Στο παρόν άρθρο εξετάζεται η λειτουργικότητα του «ομηρικού» αλφαβήτου που προτείνει ο Powell, ενώ τονίζεται η ελάχιστα ικανοποιητική κατάσταση της ελληνικής γραφής για μια τέτοια χρήση κατά τη διάρκεια του 8ου αιώνα, εποχή του ποιητή. Η στοιχειωδώς ικανοποιητική απόδοση των ομηρικών επών στο αλφάβητο που προτείνει ο Powell ελέγχεται και κρίνεται πρακτικά αδύνατη: κυρίως λόγω των σοβαρών ελλείψεων της ελληνικής γραφής κατ’ αυτή την περίοδο, της προφανούς απουσίας επαρκούς γραφικής ύλης ή/και κατάλληλων επιφανειών. Και σε κάθε περίπτωση, ένεκα του γεγονότος ότι η ομηρική ήταν η προφορική ποίηση μιας προφορικής κοινωνίας. Έτσι η ομηρική ποίηση όχι μόνο δεν είχε ανάγκη τη γραφή, αλλά –αντίθετα- η τέχνη της γραφής αποδείχθηκε «εχθρική» για την ελληνική επική ποίηση. Ο συγγραφέας του άρθρου, ερευνητής των πρώιμων ελληνικών συστημάτων γραφής, υποστηρίζει ότι η πρωταρχική χρήση του ελληνικού αλφαβήτου ήταν να διευκολύνει, ιδίως από ελληνικής πλευράς, τις ελληνο-φοινικικές ναυτιλιακές και εμπορικές συναλλαγές. Η χρήση της γραφής από τους Έλληνες στη λογοτεχνία και την επιστήμη έπεται χρονικά, όπως συνέβη παντού στην ιστορία της γραφής.