Το αρχαιότερο έως σήμερα απομεινάρι από την κατεργασία της ελιάς στη Λέσβο είναι ένα πρωτόγονο λιοτρίβι της πρώιμης Χαλκοκρατίας (2800-2000) που η ανασκαφέας της Θερμής χαρακτήρισε «πατητήρι ελιών». Στις μέρες μας, τα υπερσύγχρονα ελαιοτριβεία αντικατέστησαν ζωοκίνητους ελαιόμυλους και χειροκίνητα πιεστήρια. Δύο ήταν τα «συγκροτήματα» επεξεργασίας: το λιοτρίβι και το πιεστήριο. Στο λιοτρίβι, μέσα σε μονολιθική, κυκλική δεξαμενή, γύριζαν δυο μυλόπετρες με σχήμα τμήματος σφαίρας. Αργότερα, οι μυλόπετρες πήραν το σχήμα κόλουρου κώνου και η «κάτω πέτρα» έγινε αβαθής. Από τα μέσα του 19ου αιώνα υιοθετήθηκε η κυλινδρική μυλόπετρα. Στο πιεστήριο, πάνω σε μεγάλο κυβόλιθο στηριζόταν κυκλική, πέτρινη («κάτω») πλάκα με περιφερικό αυλάκι και στόμιο.