Διανθίζοντας το κείμενό της με εκτενή αποσπάσματα από αρχειακές πηγές, η συγγραφέας ζωντανεύει τη ζωή στο Ναύπλιο μετά την απελευθέρωσή του (1822), τον διορισμό του σε «Καθέδρα της Κυβερνήσεως και της Βουλής» από την Γ’ Εθνοσυνέλευση (1827) και την άφιξη του Καποδίστρια (1828). Άμεσο μέλημα του Κυβερνήτη υπήρξε η πολεοδομική ανασυγκρότηση της χώρας. Έντονα προβληματίζεται από την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στο Ναύπλιο, όπου είχαν συρρεύσει πρόσφυγες από όλη την Ελλάδα, ζώντας άθλια, σε άθλια καλύβια. Έχοντας ο ίδιος εγκατασταθεί στην Αίγινα, επιφορτίζει τον προσωπικό του φίλο, Σταμ. Βούλγαρη, μηχανικό με βαθμό λοχαγού στο γαλλικό στρατό, με την επιστασία του «πρώτου προγράμματος οργανωμένης δόμησης λαϊκής κατοικίας». Το πρόγραμμα το είχε καταρτίσει ο ίδιος μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Η οικοδόμηση της Πρόνοιας, στη ΒΑ πλευρά του Παλαμηδιού, αρχίζει ταχύτατα καθώς στην Ύδρα έχει εμφανιστεί πανούκλα. Η επιδημία έρχεται στο Ναύπλιο ενώ τα πρώτα παραπήγματα σε κανονικό σχέδιο είχαν αρχίσει να χτίζονται από συνεργείο 30 πελοποννήσιων μαστόρων, με αρχιμάστορες τον Μαστροζαφείρη Οικονομόπουλο και τον Μαστροαργύρη. Μέσα σε δυο χρόνια οι καλύβες που είχαν κατασκευαστεί αντικαταστάθηκαν με οίκους μεγάλους και ευπρεπείς και η Πρόνοια έγινε προάστιο.