Η χρήση γραμμάτων πάνω σε αρχιτεκτονικά μέλη βοηθούσε τους τεχνίτες στη σύνδεση των κατεργασμένων λίθων. Οι Έλληνες γνώριζαν δύο συστήματα αρίθμησης με εφαρμογή γραμμάτων, το αλφαβητικό και το ακροφωνικό ή δεκαδικό, αν και στα αρχαιότερα δείγματα βλέπουμε να χρησιμοποιούνται και εμπειρικές μέθοδοι. Το αλφαβητικό σύστημα δίνει στη σειρά των συνθηματικών γραμμάτων αριθμητική σημασία, ενώ στο ακροφωνικό σύστημα χρησιμοποιούνται ως αριθμοί τα αρχικά γράμματα λέξεων, οι οποίες εκφράζουν τους ίδιους τους αριθμούς. Η συγγραφέας παρουσιάζει δείγματα αλφαβητικού συστήματος του 6ου αιώνα π.Χ. από την Κάτω Ιταλία και τη Σικελία, από τον Θησαυρό των Αθηναίων στους Δελφούς με τα τρία του διαφορετικά συστήματα αρίθμησης, από τον πρώτο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Το Εκατόμπεδο της Ακρόπολης των Αθηνών παρέχει την αρχαιότερη μαρτυρία χρήσης του ακροφωνικού συστήματος. Συντομογραφίες των ονομάτων των αριθμών συναντάμε στον Θησαυρό των Αθηναίων στους Δελφούς και στον πρώτο ναό της Αφαίας στην Αίγινα. Μοναδικό είναι το παράδειγμα των επιγραφών της Καλυδώνας (580-550 π.Χ.) που δεν περιέχουν μόνον ολογράφως τους αριθμούς των διαδοχικών τμημάτων της υδρορρόης αλλά προσδιορίζουν και ποια τμήματα ανήκουν στην ανατολική ή τη δυτική πλευρά του ναού. Οι αρχαίοι Έλληνες προτίμησαν το εύχρηστο σύστημα της αλφαβητικής αρίθμησης που επεκτάθηκε στον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Τη διάδοσή του μαρτυρούν η Στοά του Φιλίππου στη Δήλο (217-210 π.Χ.), μια βάση της Αγοράς της μικρασιατικής Άσσου (3ος-2ος αι. π.Χ.), ο βωμός του Ευμένους Β΄ και ο λεγόμενος «ιωνικός» ναός στο ισόπεδο του θεάτρου της Περγάμου (200-150 π.Χ.), η μεταφορά του ναού του Ηφαίστου στην Αγορά των Αθηνών (1ος αι. π.Χ.).