Τι εννοούμε λέγοντας τεχνολογία και σε τι διαφέρει αυτή από την τεχνική; Η διάκριση αρχίζει με τη «βιομηχανική επανάσταση» και αντικατοπτρίζει κοινωνικές διαφοροποιήσεις που συνδέονται με την εκμηχάνιση της παραγωγικής διαδικασίας. Η τεχνολογία, «το συνταγμένο σύστημα γνώσεων επιστημονικού χαρακτήρα αλλά με πρακτικούς στόχους», λειτουργεί ως ο αναγκαίος συνδετικός κρίκος επιστήμης και τεχνικής. Στον ώριμο καπιταλισμό η εργασία κοινωνικοποιείται: κανείς δεν παράγει πια για τον εαυτό του. Παράλληλα υποβαθμίζεται για τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων που ασκούν εκτελεστικό έργο. Αντίθετα, υπερτονίζεται η διανοητική και διευθυντική εργασία όσων ασχολούνται με τη συνεχή βελτίωση της τρέχουσας τεχνικής.
Η τεχνολογία που πάνω της θα επιλέξει να επενδύσει το κεφάλαιο ανταποκρίνεται στη λογική του. Έτσι, η αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας δεν είναι προτεραιότητα και η τεχνολογική προσπάθεια προσανατολίζεται ακόμη στη βελτίωση της τεχνικής στο χώρο του πετρελαίου, του κάρβουνου ή της πυρηνικής ενέργειας.
Η τεχνολογική εξέλιξη λοιπόν υπόκειται σε επιλογές και προγραμματισμό στρατηγικού χαρακτήρα. Η τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη. Η πολυσυζητημένη «μεταφορά» της από περισσότερο σε λιγότερο αναπτυγμένες χώρες δεν είναι δυνατή. Η διεύρυνση του καπιταλισμού συνεπάγεται μεταφορά τεχνικής –αναγκαίας για τη λειτουργία του συστήματος– αλλά όχι και μεταφορά τεχνολογίας – αναγκαίας για τον έλεγχο της εξέλιξής του. Για την αξιοποίηση και την ποιοτική αναβάθμιση της εγχώριας εργασίας, όμως, η συμμετοχή στην παραγωγή και την εξέλιξη της τεχνολογίας είναι ένα στάδιο που πρέπει να κατακτηθεί. Από την άλλη πλευρά, αν η σημερινή τεχνολογική πραγματικότητα είναι προϊόν του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, μένει να προταθεί ένας «άλλος» δρόμος που θα είναι μια συνεχής και μακρόχρονη διαδικασία, έτσι που μια «άλλη» τεχνολογία να είναι το ιστορικό της προϊόν.