Το πιο συχνό εύρημα μιας ταφής, το κρανίο αποδεικνύεται μια οστέινη κιβωτός που διαφυλάσσει τόσο την ανθρώπινη νόηση όσο και τα ίχνη του παρελθόντος. Για τη διεπιστημονική του μελέτη συνεργάζονται η Ιατρική, η Ανθρωπολογία, η Αρχαιολογία και η Ιστορία. Τα συμπεράσματα της Ιατρικής αφορούν την παθολογία, την ανατομία, τα γενετικά χαρακτηριστικά, τα αίτια θανάτου. Η Ανθρωπολογία ενδιαφέρεται τόσο για τις βιολογικές όσο και για τις κοινωνικές πλευρές της ζωής. Με την ταξινόμηση των ανθρώπων βάσει των μορφολογικών τους χαρακτηριστικών και των επιτευγμάτων τους, και με τις μετρήσεις (Ανθρωπομετρία) που εντοπίζουν ανατομικές μεταβλητές στο κρανίο, πιστοποιεί τη διαχρονική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Η Αρχαιολογία αντιμετωπίζει το ανθρώπινο κρανίο ως αρχαιολογικό εύρημα προσπαθώντας να βγάλει συμπεράσματα για τη χρονολόγηση, την ηλικία, το γεωγραφικό και κοινωνικο-πολιτισμικό χώρο στον οποίο εντάσσεται. Αν και ανάλογη, η ματιά της Ιστορίας προσεγγίζει θεωρητικά την κοινωνία, τη διαστρωμάτωση και τις μεταβολές της, την ανάπτυξη της επιστήμης, το επίπεδο της παιδείας.