Πλήθος ανθρώπινων μορφών της Νεολιθικής εποχής και της Πρώιμης Χαλκοκρατίας δεν παρέχουν καμιά ένδειξη φύλου ενώ άλλες, σπανιότερες, είναι ερμαφρόδιτες ή υβριδικές. Φυσιοκρατική και σχηματική απόδοση συμβαδίζουν ή και συνυπάρχουν. Σε μια γυναικοκρατούμενη και άφυλη θεματική, δυσερμήνευτη παραμένει η σπανιότητα της ανδρικής παρουσίας που δεν ξεπερνά το 2-10% του συνόλου των ανθρωπόμορφων ειδωλίων. Πέρα από τα ειδώλια, ανδρικές μορφές, εγχάρακτες, ανάγλυφες ή γραπτές, μαρτυρούνται σε αγγεία. Η αυτόνομη πρώιμη πλαστική δεν περιορίζεται στην απεικόνιση ολόσωμων ανθρώπων αλλά προβάλλει και μέρη του σώματος, ιδίως φαλλούς και πόδια, συχνά περίαπτα. Ο τεχνίτης δίνει μάλιστα φαλλική μορφή σε κεφάλια ειδωλίων με μακρύ λαιμό, ας είναι και γυναικεία.
Από τα ειδώλια, άλλα είναι όρθια, άλλα καθιστά και άλλα μισοξαπλωμένα. Τα καθιστά σε σκαμνί ή «θρόνο» δεν είναι βέβαιο ότι παριστάνουν άνδρες. Πιθανότατα απεικονίζουν την ανάπαυση μέλους μιας οικογένειας στη νεολιθική, γεωργοκτηνοτροφική της καθημερινότητα. Τα πρωτοκυκλαδικά ειδώλια εμφανίζονται ως μουσικοί, κυνηγοί/πολεμιστές ή σε στιγμή πρόποσης χάρη στα εξαρτήματά τους: άρπα, αυλός, εγχειρίδιο, ζώνη, αορτήρ, ποτήρι. Το γεγονός της κοινωνικής διαφοροποίησης εντάσσεται στη νέα πραγματικότητα της Πρώιμης Χαλκοκρατίας με τη σαφή εξειδίκευση των επαγγελμάτων.
Δυσερμήνευτοι είναι και οι σκοποί που εκπλήρωναν τα ειδώλια. Τα ιθυφαλλικά ειδώλια και όσα τοποθετούν το ένα ή και τα δύο χέρια στο φαλλό σε εκδήλωση ερωτισμού ή έκκλησης για αναπαραγωγή, αντιστοιχούν στις γυναικείες μορφές που παριστάνονται έγκυοι, με πληθωρικό στήθος, με αιδοίο λεπτομερώς διαμορφωμένο ή σε στάση γέννας. Υπάρχουν όμως και μη ιθυφαλλικά ειδώλια, όπως υπάρχουν και ειδώλια γυναικών που δεν τονίζουν την ερωτική ή αναπαραγωγική πλευρά τους, και αυτά θεωρείται ότι αποδίδουν άνδρες και γυναίκες σε μεγάλη ηλικία.