Η παρούσα μελέτη για την ανακάλυψη, τη διατήρηση, την έρευνα και τη διάδοση αρχαίων κειμένων βασίζεται σε δεδομένα του 20ού αιώνα.
Το 1953, η είδηση πως ο Michael Ventris και ο John Chadwick αποκωδικοποίησαν τη γραφή των πήλινων πινακίδων που βρέθηκαν από το 1900 και ύστερα στην Κνωσσό, την Αργολίδα, τις Μυκήνες, την Τίρυνθα και την Πήλο, τάραξε τα νερά στους χώρους των αρχαιολόγων, των φιλόλογων και των γλωσσολόγων. Οι Ventris και Chadwick ανέτρεψαν τις ποικίλες θεωρίες για την ύπαρξη οκτώ διαφορετικών διαλέκτων και απέδειξαν ότι η επονομαζόμενη Γραμμική Β ήταν η «μυκηναϊκή», δηλαδή η πρώτη ελληνική διάλεκτος. Σε συνέπεια των συμπερασμάτων τους, η πρώτη εμφάνιση της ελληνικής γραφής τοποθετήθηκε χρονολογικά πολλούς αιώνες νωρίτερα. Οι χιλιάδες πινακίδες, ωστόσο, δεν περιλάμβαναν κείμενα της ελληνικής λογοτεχνίας, αλλά ήταν αρχειακού ενδιαφέροντος. Δυστυχώς, μικρό μόνο μέρος της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας έφτασε ως εμάς. Για παράδειγμα, έχει σωθεί μόνο το 3% από τις 1200 κωμωδίες και τραγωδίες που παίχθηκαν στα θέατρα του πέμπτου και του τέταρτου αιώνα π.Χ. Τα αρχαία μνημεία –ναοί, στοές και θέατρα-, που φέρνουν στο φως οι ανασκαφές, παρ’ όλη τη φθορά που έχουν υποστεί, παραμένουν αυθεντικά, σε αντίθεση με τα κείμενα της αρχαίας γραμματείας τα οποία πέρασαν από αντιγραφή σε αντιγραφή προτού φτάσουν στα χέρια μας. Πολλά από αυτά τα αντίγραφα, που συχνά χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια μετά το θάνατο των δημιουργών τους, ανακαλύφθηκαν σε μοναστικές βιβλιοθήκες της μεσαιωνικής περιόδου. Τα επτά από τα ενενήντα θεατρικά έργα του Αισχύλου τα γνωρίζουμε από τα βυζαντινά τους αντίγραφα, ενώ η αρχαιότερη πλήρης μαρτυρία που έχουμε για τον Όμηρο χρονολογείται στα μέσα του 10ου αιώνα.
Η ανακάλυψη, η διατήρηση και η μελέτη των κειμένων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας επεφύλασσε πολλές εκπλήξεις, όπως οι πάπυροι που βρέθηκαν στην έρημο της Αιγύπτου, όπου σώζονταν κείμενα της αρχαϊκής, της κλασικής και της ελληνιστικής Ελλάδας, ή η επικούρεια βιβλιοθήκη που βρέθηκε στο Herculaneum, και η οποία είχε θαφτεί με την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ.
Οι νέες τεχνολογίες στη φωτογραφία, όπως η πολυφασματική τεχνική, και στην πληροφορική αναμφισβήτητα διευκολύνουν την ανάγνωση και την αποκατάσταση κειμένων, είτε διορθώνοντας λάθη που παρεισέφρησαν κατά την αντιγραφή τους είτε απαλείφοντας πιθανές παρερμηνείες.