Η Παλαιοπαθολογία διερευνά τις ασθένειες των προϊστορικών ανθρώπων αξιοποιώντας τα σημάδια που αυτές άφησαν πάνω στα οστά. Οι ειδικοί έχουν καταλήξει στα εξής συμπεράσματα:
1. Ο προϊστορικός άνθρωπος ασκούσε μόνος του ένα είδος κινησιοθεραπείας θέλοντας να θεραπεύσει την αγκύλωση των κλειδώσεων,
2. Γνωστή, η κρανιακή χειρουργική είχε μεγάλο ποσοστό επιτυχίας,
3. Προς τους άρρωστους παρεχόταν ιατρική φροντίδα. Επομένως, οι προϊστορικές κοινωνίες δεν ήταν τόσο σκληρές και άγριες όσο νομίζουμε.
Η «ταφονομία» ασχολείται με τη διατήρηση ή την καταστροφή των οστών. Για παράδειγμα, καταστροφή προκαλούν οι ρίζες φυτών που, επειδή παράγουν κάποιο οξύ, αποτυπώνονται πάνω στο κόκαλο.