Πρόκειται για πριόνι χωρίς δόντια που, με την τριβή, κόβει λίθους σε λεπτές πλάκες για την επένδυση τοίχων ή δαπέδων. Χρησιμοποιήθηκε πολύ στα λατομεία της μινωικής Κρήτης για την κοπή του γύψου. Εντοπίστηκε σε πρωτοχριστιανικό λατομείο της Φρυγίας από τον J. Röder και ίχνη του βρέθηκαν σε πρωτοχριστιανικό λατομείο στη Χασάμπαλη της Θεσσαλίας. Κανονικά η κοπή γινόταν στο χώρο της οικοδομής ώστε οι εύθραυστες πλάκες να μην κινδυνέψουν στη μεταφορά. Ο λίθος των Μολοσσών ή θεσσαλικός πράσινος λίθος από τη Χασάμπαλη, όμως, έχει συχνά κενά στο εσωτερικό του. Προκειμένου λοιπόν να στέλνουν ογκόλιθους με κρυφές ατέλειες προτιμούσαν να εξάγουν στην Κωνσταντινούπολη και στα άλλα χριστιανικά κέντρα το τόσο διακοσμητικό πράσινο πέτρωμα σε πλάκες βεβαιωμένης ποιότητας.