Περίπου 170 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, σε μικρή απόσταση από την Επίδαυρο, βρίσκεται ένας αξιόλογος αρχαιολογικός χώρος, που παραμένει άγνωστος στο ευρύ κοινό. Το ιερό του Ιππολύτου στην Τροιζήνα, σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον, συνδέεται άμεσα με τον μύθο του έρωτα της Φαίδρας για τον Ιππόλυτο.
Ο περίβολος και τα κτίσματα του ιερού (εικ.2-3), το οποίο βρισκόταν εκτός των τειχών της αρχαίας Τροιζήνας, κτίστηκαν στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. ή στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. γύρω από έναν αρχαιότερο πυρήνα λατρείας, ο οποίος εντοπίζεται στον χώρο του μικρού – γεωμετρικού τεμένους. Η ύπαρξη σχετικών επιγραφών βεβαιώνει την λειτουργία Ασκληπιείου στο τέμενος, αλλά φαίνεται ότι το Ασκληπιείο της Επιδαύρου επισκίασε αυτό της Τροιζήνας. Στην παρακμή του Ασκληπιείου της Τροιζήνας διαδραμάτισε προφανώς σημαντικό ρόλο και ο σεισμός, τον οποίο προκάλεσε η έκρηξη του ηφαιστείου των Μεθάνων, στα μέσα του 3ου αιώνα π.Χ. Τα κτίρια υπέστησαν σοβαρές φθορές και έμειναν σε ερειπιώδη κατάσταση μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους, οπότε και επισκευάστηκαν. Μετά την επικράτηση του χριστιανισμού το αρχαίο υλικό απομακρύνθηκε από τα μνημεία στα οποία ανήκε αρχικά και χρησιμοποιήθηκε για την οικοδόμηση χριστιανικών ναών, όπως η Επισκοπή. Αξίζει να σημειωθεί ότι η απομάκρυνση και η επανάχρηση του αρχαίου υλικού συνεχιζόταν μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν.
Σήμερα ορισμένα από τα αρχαία μνημεία αντιμετωπίζουν κάποια προβλήματα λόγω εγγενών αδυναμιών του υλικού (συγκεκριμένα του πωρολίθου) και στατικά προβλήματα, κυρίως λόγω ωθήσεων των γαιών. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι απερίφρακτος, δεν υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες μπροστά από τα μνημεία και απουσιάζουν κατάλληλες διαμορφώσεις για την εξυπηρέτηση των λίγων επισκεπτών.